Vrijdagmiddag 15 juli om 14:03 is het startsein voor een nieuw avontuur: we gaan naar Scandinavië! Al in de winter, niet lang na onze fietstocht over de Canarische eilanden, hebben we een ferry geboekt van de Eemshaven naar Noorwegen. We hebben onze zinnen gezet op (een stuk van) de European Divide Trail, een lange afstand MTB-route van Lapland naar Portugal. Het is de Europese tegenhanger van de Great Divide Mountainbike Route door de USA en Canada, die we in 2017 hebben gefietst. Sinds deze winterse post-Canarische opwelling hebben we vaak gedacht: waarom fietsen we niet naar het zonnige zuiden? Hopelijk hebben we na afloop van dit avontuur van ruim 2.500 km een goed antwoord.
We hadden met elkaar afgesproken om uiterlijk 14 uur te vertrekken nadat we beide ochtends nog aan het werk waren. Die 3 minuutjes, die we te laat zijn, nemen we voor lief. Het feit dat deze tijdsoverschrijding hier wordt vastgelegd, geeft aan dat we hard toe zijn aan bicyclelife. We zijn weer in ons element: we zijn terug op de pedalen!
De eerste etappe brengt ons van Helmond naar Groesbeek. We kamperen bij de boswachter, een ruim opgezette natuurcamping in het bos, maar we hebben het daar niet makkelijk. De buren hebben namelijk vier kleine kinderen, die overal huisjes voor kabouters hebben gebouwd. Afbreuk van een kabouter tempel staat garant voor drama en dat willen we niet op ons geweten hebben. Alle huisjes worden nadrukkelijk aangewezen en dat helpt om niet gelyncht te worden door kabouters (en de vier jonge beschermelingen).
Over enkele dagen start de Nijmeegse Vierdaagse, een waar volksfeest en dat is nu al te zien. In de stad staan stoeltjes, maar ook fauteuils en banken op straat langs de route. Omdat het op de eerste dag te heet wordt, is het dit jaar overigens een Driedaagse.
Tussen Nijmegen en Arnhem beuken we door open veld tegen de wind in. In het centrum van Arnhem stoppen we voor koffie en appelgebak en daarna fietsen we het Nationaal Park de Veluwe op. De route wordt mooi!
Bij de supermarkt in Uchelen aan de rand van Apeldoorn ontmoeten we een soortgenoot, een (lange afstand) fietser, die in het dorp woont en de omgeving als zijn broekzak kent. Hij raadt ons aan om over wandelpaden naar de camping te fietsen, onder andere door de Kroondomeinen Het Loo. De route maakt onderdeel uit van Roots wandelroute van Delfzijl naar Goirle en is die is met onze fietsen goed te doen. De route over de Veluwe naar de camping via Roots is iets langer maar veel mooier. Doen dus!
Bij aankomst op de camping bij Emst vertelt de beheerder Roelie honderduit over zijn favoriete land IJsland terwijl Harry leert dat hij in z'n eentje de tent(stokken) niet kan opzetten. Harry gaat daarom maar met Willemijn, de gezellige buurvrouw op het trekkersveld, kennismaken. Als Roelie eindelijk een keer terugkeert van de betaling (klets sessie) kan de tent opgezet worden.
Na wederom een mooi stuk Veluwe fietsen we dag daarop het dorp Hattem binnen. We steken met een veerboot de IJssel over en drinken koffie met appeltaart in het centrum van Zwolle. Daarna volgt een uiterst saai, deprimerend deel tussen Zwolle en Meppel en nog een eind voorbij Meppel. Het enige wat hier tussen de megastallen, troosteloze maïsvelden en lege weilanden opvalt, zijn omgekeerde vlaggen. Pas vlak voor Dwingeloo en het natuurkampeerterrein bij Lhee wordt het pas weer leuk fietsen, en dat is eindpunt van vandaag.
Het kampeerterrein is gigantisch en er staan her en der maar enkele tentjes. We fietsen een rondje om een plekje uit te kiezen, maar dan blijkt dat de computer voor het aanmelden te zijn vastgelopen. De boswachter en storingsdienst zijn door voorgangers gebeld. Het is zondag, we zitten in de bijbelbelt, niemand komt dat ding resetten. We staan zowaar gratis op deze pracht camping.
In de ochtend mogen we eerst een aantal mooie kilometers maken door nationaal park Dwingelderveld. Al snel wordt het opnieuw wat saai. De geplande route staat enigszins in het teken van het halen van de boot. De Roots wandelroute zou waarschijnlijk mooier zijn, maar langer en het gaat een warme dag worden. We zijn relatief vroeg vertrokken. Het is nog vroeg als we zin krijgen in koffie met appeltaart maar op maandag is veel gesloten. Maar niet in Balloo. De zorgboerderij heeft al voor 10 uur een bord buiten staan dat ze open zijn.
De appeltaart wint het appeltaart-vergelijk-wedstrijdje. Deze is lekkerder dan in Arnhem en Zwolle. We smullen terwijl in de stal achter ons een aantal jonge stieren brullen en de kippen om ons heen scharrelen. Na de pauze wordt de route weer veel leuker om te fietsen. Appeltaart lijkt wel een keerpunt om van een saaie route over te schakelen naar leuk, en andersom. Na Balloo is het nationaal park Drentse Aa erg leuk en we wanen ons zelfs in een stukje in de jungle waardoor we in alle enthousiasme te ver doorschieten en een stukje moeten terug fietsen.
We balanceren daarna op de onzichtbare grens van Drenthe en Groningen. De oversteek over het Drentsche Diep is een pont die men zelf moeten bedienen en waar 6 dames al driftig staan te zwengelen om de pont naar ons toe te krijgen. Met een overvolle pont van uiteindelijk 10 fietsers lukt dat niet echt, waarna Harry toch maar besluit om in te grijpen en ons naar de overkant brengt.
We fietsen naar Schildwolde voor een paar boodschappen om daarna de rest van de hete zomerdag uit te zitten in de schaduw van bomen partijen op de aardige camping Wildemansheerd.
De laatste etappe in NL doen we op een snikhete 19 juli, de dag die de Vierdaagse heeft geschrapt.
In het mooie stadje Appingedam kopen we nog een fietscomputer voor Harry om wat onderweg-data te verzamelen en een rolletje tape voor eventuele kleine noodreparaties. De koffie en appeltaart wordt verruild voor een frisje. Na dit leuke stadje wordt het laatste stukje Nederland ronduit lelijk. Nog een paar maïsvekden en daar doemt het industriële lelijkheid van de Eemshaven op. We scoren nog een kipsalade tussen voornamelijk Duitse belegen motorrijders. Daarna zijn we er helemaal klaar voor: op naar / in de (koele) boot en naar koelere regionen!
