Vandaag in Deel 2, vervolgen we het reisverslag van Harry en Roelie Morskate, die in juni 2018 op de fiets stapten voor een reis de wereld rond. Ze strandden in Argentinië. Heeft u deel 2 gemist? Duik dan thuis even in de lectuurbak of de bruine kliko voor De Uitstraling week 28 of check onze website: www.bewijsnummer.com/site/bewijsnummers/oirschot
Na India volgt Myanmar, oftewel Birma, oftewel Burma. De jaarwisseling van 2018/2019 wordt ‘gevierd’in een kerk, waar ze worden uitgenodigd om de nacht door te brengen. In die periode luisteren ze onderweg naar de TOP 2000, een zegening volgens Roelie. “Je hebt daar overal perfect bereik. En een kaart voor internet kost daar geen drol. Zo luisterden we op de fiets naar Radio 2. Heerlijk was dat.” Het wegennet kon op minder enthousiasme rekenen volgens Harry: “Bijna alle lekke banden die we hebben opgelopen, waren in daar.” Door Azië reizend – Laos is prachtig, ondanks de pittige hoogteverschillen - kijken ze beiden uit naar April: “In Bangkok zouden we mijn kinderen zien. Ze zijn 10 dagen bij ons geweest. We hebben veel samen bezichtigd, markten en eilanden bezocht. Maar we hebben niet gefietst. Dat hadden we vooraf plechtig moeten beloven.”
Ahh Phone
Tot nu toe gaat de reis voorspoedig, afgezien van klein leed zoals een lekke band of een kakkerlak tussen de lakens. Dan zucht Harry even: “In Bangkok gingen allebei onze iPhones stuk. De lader die op een speciale dynamo was aangesloten bleek een defect te hebben. Ze waren niet meer te repareren, dus moesten we twee nieuwe kopen. Ahh.. Gelukkig zat de enige iStore van Azie in Bangkok.” Een geluk bij een ongeluk, volgens Roelie: “Je bent onderweg zóafhankelijk van je telefoon. Het is je wekker, navigatie, radio, reddingslijn, contact met het thuisfront én de rest van de wereld.” Na Bangkok volgt Maleisië met Singapore als bizar hoogtepunt, verhaalt Roelie.“Dat was zo een niet-Aziatische ervaring. Het is super schoon, overgereguleerd, met hele moderne architectuur. Het meest indrukwekkende was Gardens by the bay, een natuurpark van ruim 100 hectare met gigantische verlichte bomen als kunstwerk.”
Singapore is ook erg duur en slaat volgens Roelie een gat in het Daily Budget van het duo: “Maar iemand had ons horen praten dat we het wellicht zouden overslaan. Toen kregen we de tip dat er veel expats waren die in de zomer naar Europa gingen en hun huis verhuurden. Een echtpaar vond onze reis zo bijzonder dat ze hun luxe appartement – giga zwembad en gym – voor twee weken beschikbaar stelden.” Dan volgt een boottocht naar Batam, Indonesië, van waaruit de overtocht naar Jakarta wordt gemaakt. Ook met de boot. “Vliegen is veel te duur, dat had de lokale bevolking ook allang ontdekt. De boot zat overvol, we moesten twee weken wachten op de volgende. Die zat eigenlijk ook vol, maar we mochten nog mee. Op elk plekje zat iets of iemand, het gangpad lag vol matrassen,” vertelt Harry: “Van de ruim duizend passagiers waren er 6 westerlingen.”
Leger
Na Jakarta, Java en Bali vliegen ze naar Darwin, Australië. The Middle of Nowhere. Letterlijk als je het Harry vraagt: “Je kunt je geen leger land voorstellen. Je komt onderweg niets of niemand tegen. Geen winkeltjes voor een ijsje of een flesje water. Dat was ff wennen na 8 maanden scootertjes en getoeter.
Als je dan iemand tegenkwam, kun je wel weer gewoon een goed gesprek voeren. In het noorden zaten we vaak op camperplaatsen met Australische vakantiegangers. Dan maakte we een praatje in de hoop een koud blikje bier of cola te scoren. Na 5.000 kilometer bereikten we Perth. Daar hebben we bij een tante gelogeerd. Toen zijn we naar Adelaide gevlogen om naar Sidney te fietsen, langs de kust. De Great Ocean Road. We zagen walvissen, dolfijnen, koala’s en kangoeroes. Heel veel kangoeroes.”
Windje
Rond nieuwjaar 2019/2020 volgt het officiële tweede deel van de reis volgens Roelie: “We vlogen naar Buenos Aires, hebben daar een week de stad verkend, zijn naar Ushuaia, het meest zuidelijkste puntje van Zuid-Amerika gefietst en van daaruit weer richting het noorden met Alaska als einddoel.” Harry verbaasde zich onderweg over de tegenliggers met een grote glimlach op het gezicht: “In Patagonie is er 1 constante factor: Keiharde wind vanuit NoordWest. De meeste hadden de wind in de rug. Wij moesten de andere kant op. Na een paar dagen zwoegen hebben we de bus genomen.”
Corona-kilo’s
Later stappen ze weer op de fiets, via een route die door Pinochet is aangelegd, en bereiken Argentinië. Daar stranden ze op 23 mei, aan de voet van de Andes, in een klein dorpje. Nu zucht Roelie “De grenzen gingen dicht, de camping werd gesloten. We zijn toen liefdevol opgevangen in een hostel, samen met een Franse motorrijder. Die was in een vorig leven kok geweest. Dus er werden overdag - onder politiebegeleiding en mondkapje - boodschappen gedaan en ’s-avond heerlijk gekookt. Ik ben tien kilo aangekomen.” Harry knikt bevestigend: “Ik ook. Op de laptop deden we soms een sportlesje. Maar er werd niet gefietst en dan gaat het hard. Met de kilo’s.” Evenals de rest van de wereld zitten ze in quarantaine. “Deze werd telkens met een paar weken verlengd. Er was geen uitzicht op versoepeling en we kregen de indruk dat reizen door Zuid-Amerika steeds gevaarlijker werd. Toen Europa weer langzaam soepeler werd, hebben we besloten de reis te staken en naar Nederland terug te keren,”aldus Roelie.
Zoekend naar woonruimte en een baan in regio Eindhoven, sluit het duo samen af: “We hebben 30 landen gezien en prachtige ontmoetingen mogen ervaren. Dankbaar voor wat we samen hebben mogen meemaken, zetten we dit avontuur nu even in de ijskast. En uiteraard laten we de lezers van De Uitstraling het weten als we weer onderweg zijn.”