Eindelijk is het zo ver, we mogen vertrekken! Wat hebben we enorm naar deze dag toe geleefd. Negen maanden van voorbereidingen, bezittingen verkopen en ontspullen, ons huis verkopen, veel regelen, onvergetelijke afscheidsmomenten.
Gisteren hebben we de eindinspectie van ons huis gehad. Alles was natuurlijk spik en span en keurig gepoetst (gek dat je je huis de beste poetsbeurt geeft, als je het vaarwel zegt…). ‘s Avonds hebben wij onze buren Cees en Jo getrakteerd op de “weekhap” bij de plaatselijke brouwerij. Zij hebben ons op hun beurt een “Bed en Breakfast” met een paar wijntjes op hun dakterras aangeboden. Tussen alle gezelligheid door ontvingen we nog veel lieve berichtjes en telefoontjes van vrienden en familie. Uiteindelijk lagen we best laat in bed, lekker weer eens in een bed, we sliepen al een week op de grond.
Dat verhindert Harry niet om om 4 uur op te staan en stilletjes naar ons huis te sluipen en de eerste vroege vogels voorzichtig een nieuwe dag aankondigen. Er moet nog veel gedaan worden. De fietsen worden bepakt. Ze zien er mooi uit en worden inmiddels allebei opgesierd door een beschermengeltje, een sint christoffel penning en twee gelukspoppetjes en een set mooie tassen.
De ouders van Roelie melden zich om 10 uur. Ze zijn met de fiets van Bladel, waar ze op de camping staan, naar Oirschot gefietst voor een laatste keer afscheid. Ook nemen ze nog wat laatste spulletjes mee, waaronder onze Garmin navigatie waarvan we op het allerlaatste moment hebben besloten die niet mee te nemen. We gaan alleen met onze iPhones navigeren.
Om half 11 komt een fotograaf van het Eindhovens Dagblad een paar foto’s maken. Braaf fietsen we een paar keer de straat op en neer. Geweldig enthousiaste Roel en Karien van Brandstore Visit Oirschot komen ons uitzwaaien. En dan gaan we eindelijk fietsen! Harry rijdt in alle hectiek richting Eindhoven, maar we hadden Richard (Van Overdijk Tweewielers) en Joris en Pieter (Pilot Cycles) beloofd in Spoordonk afscheid van ze te nemen en nog een paar foto’s te nemen van de prachtige fietsen. We krijgen nog allebei een fietsshirtje en een bidon van Richard. De bidon zullen we op mooie plekken ver van hier foto’s maken, beloven we Richard. In Spoordonk nemen we nu toch ook echt afscheid van us heit en mem. Roelie fietst nu met mams armbandje rond.
Op naar Eindhoven gaat de Spot aan die onze route op de webtsite toont. In Eindhoven wacht de notaris op ons voor de overdracht van ons huis. We hebben echter voldoende tijd om ergens een broodje te eten. De keuze valt snel op de “Velosoof”, een wielercafé midden in Eindhoven. De zaak staat en hangt helemaal vol met klassieke renfietsen, wielertenues en foto’s. We bestellen een tostie en zijn verrast Adrianne en Krijn daar te zien. Ze blijkt niet de enige van Roelie’s jaarclub. De ladies van Blixem zijn uit alle streken van het land naar Eindhoven gekomen om ons uit te zwaaien en een glas prosecco op ons te toasten. Douwe en Catootje schuiven ook nog aan. We krijgen allebei een geweldig niet-stoere windmolen, waarvan we moesten beloven die zeker tot in België op ons stuur te houden. Barbara geeft Roelie een good-luck vriendschapsarmbandje.
Bij de notaris zijn de handtekeningen snel gezet en nemen we afscheid van Ilse, onze makelaar en de kopers van ons huis, Julie en Hem, die in no-time een warm plaatsje in ons hart hebben veroverd.
En dan is het echt zover, nu geen verplichtingen meer maar gewoon fietsen. Het is al na 3 uur als we richting België fietsen. We besluiten voor de kortste route. Die is bijna 50 km langs drukke wegen en zeker geen mooie route, maar we zijn zo happy!!! Tegen vijven bereiken we de Belgische grens en maken we een foto van ons bij het grensbord. We hebben allebei een klein vlaggetje (dankjewel Annet!) meegenomen van de provincie waar we zijn geboren en opgegroeid: Friesland en Limburg. Idee is om zo’n foto bij elke grensovergang te maken.
In Bree stoppen we bij een grote supermarkt en slaan boodschappen in. We hebben nog niets bij ons dus we komen met volle tassen weer naar buiten. Toch zijn we net ons ons dagbudget van €50 gebleven (mede dankzij het ontbijt bij onze buurtjes en de lunch die door Blixem is betaald). Vanaf Bree fietsen we nog 5 km naar Opitter. Bij Opitter ligt een bos op een stijlrand. In dat bos zijn twee plekken aangewezen waar je “wild” mag kamperen. Een plek ligt aan de rand van het bos en kijkt over de weilanden uit. Daar zijn we een keer eerder geweest dus we kiezen voor de andere plek, die midden in het bos is gelegen.
Eenmaal daar aangekomen (wat een geweldig mooie locatie!!) zetten we alleen ons binnententje op en genieten we van aspergesoep, een glaasje rode wijn en stokbrood en kaasjes. Het is even na negen uur als we doodvermoeid, maar met een gelukzalig gevoel ons tentje inkruipen en als een blok in slaap vallen. Wat een bijzondere dag was dit.
