For the first cycling day of the new year, January 2, rain is predicted; especially the inlands will get a big splash of water. We are near the coast and secretly have the idea that we can stay ahead of the rain, but we leave just a little too late for that: a few drops are already falling in Vejer de la Frontera anyway. We quickly descend to the coast and see dark rain clouds to the northwest and sunshine to the southeast. We are heading southeast toward Tarifa (route), so that's all right and on the rain radar we see that Tarifa, until the evening, will be "out of harm's way". On that same rain radar, we see that Ronda will get the full brunt. We cycle there later this week over unpaved paths and we already fear mud slides. Well, we'll see, for now we just have to deal with this rainy day. Unfortunately the rain does catch up with us and when we check the Weather Channel's rain radar again we see that we don't stand a chance: we are going to get wet and it will probably even continue to pour all day. 

Voor de eerste fietsdag van het nieuwe jaar, 2 januari, is regen voorspeld; vooral het binnenland gaat een flinke plens water over zich heen krijgen. We zitten vlakbij de kust (route) en hebben stiekem het idee dat we de regen voor kunnen blijven, maar daarvoor vertrekken we net iets te laat: er vallen toch al een paar druppen in Vejer de la Frontera. We dalen snel af naar de kust en zien in het noordwesten donkere regen wolken en zonnenschijn in het zuidoosten. Wij gaan naar Tarifa richting zuidoosten, dus dat zit goed en op de regenradar zien we dat Tarifa, tot de avond, 'buiten schot' blijft. Op diezelfde regenradar zien we dat Ronda de volle laag zal krijgen. Daar fietsen we later deze week over onverharde paden naartoe en we vrezen al voor modder en glijpartijen. Enfin, dat zien we dan wel, nu even dealen met deze regendag.

Harry pokes and picks at his dinner on the warm Christmas Eve in Córdoba with some disappointment on a terrace next to a ancient Roman wall. He thought he had ordered a fine tenderloin for little but it turned out to be oxtail: a lump of bone, fat and meat. Soup meat instead of excellent meat. We both laugh heartily about it and the disappointment is quickly forgotten. We enjoy the following day all the more with a deliciously sumptuous breakfast in our hotel next to the impressive Mesquita, the mega-house of prayer where we walked around yesterday. 

Yaaa vacation!!! But then why does the alarm clock go off at the same early (work) time? Ah yes we are going to Andalusia to do some cycling. We are taking the steel adventure bikes because we expect to cycle mostly unpaved. Taking bikes always results in hassle, tension and some stress, also this time. When Roelie cuts herself a big gash in her index finger in the morning making breakfast, we hope that that will be all to make the rest of the trip go smoothly. 

Harry prikt en plukt op de warme kerstavond in Córdoba met enige teleurstelling in zijn diner op een terras naast een stokoude Romeinse muur. Hij dacht voor weinig een mooie ossenhaas te hebben besteld maar dat bleek ossenstaart te zijn: een brok van bot,vet en vlees. Soepvlees in plaats van excellent vlees. We kunnen er allebei hartelijk om lachen en de teleurstelling is snel vergeten. We genieten de dag erop des te meer van een heerlijk uitgebreid ontbijt in ons hotel naast de indrukwekkende Mesquita, het mega-gebedshuis waar we gisteren hebben rondgewandeld. 

Jaaaa het is vakantie!! Maar waarom gaat de wekker dan op hetzelfde vroege (werk)tijdstip af? Ah ja we gaan naar Andalusië en gaan daar een eindje fietsen. De fietsen, de stalen adventure bikes, nemen we mee want we hopen vooral onverhard te fietsen. Het meenemen van fietsen levert altijd gedoe, spanning en wat stress op, ook nu weer. Als Roelie zich bij het fruit snijden zich een flinke jaap in haar wijsvinger toedient, hopen we nog dat het daarbij blijft en de rest van de reis op rolletjes gaat. 

With a few more Danish coins in our pockets, we cycle across the border into Germany. Just across the border is a supermarket and we suspect that Danish kroner can be used to pay there. The assortment is rather limited: liquor and candy in large packages. Probably liquor and candy are substantially more expensive in Denmark. At the checkout we find two bottles of Fanta and we can indeed pay with our last kroner. We actually need other groceries and see a normal supermarket a little further on and stop again. Near the entrance and exit of the supermarket is a separate bakery with seating inside and outside and coffee can be ordered. Later we will find out that most supermarkets have such a bakery and they are ideal for a morning stop.

Met nog een paar Deense munten op zak fietsen we de grens over Duitsland in. Net over de grens ligt een supermarkt en we vermoeden dat daar met kronen kan worden betaald. Het assortiment is nogal beperkt: drank en snoep in groot verpakkingen. Waarschijnlijk zijn drank en snoep in Denemarken substantieel duurder. Bij de kassa vinden we twee flesjes Fanta en we kunnen inderdaad met onze laatste kronen betalen. We hebben eigenlijk juist andere boodschappen nodig en zien een eindje verderop een normale supermarkt en stoppen opnieuw. Bij de in- en uitgang van de supermarkt is een aparte bakkerij met zit gelegenheid binnen en buiten en er kan koffie worden besteld. Later zullen we er achter komen dat de meeste supermarkten zo'n bakkertje hebben en dat die zijn ideaal voor een ochtendstop. 

It just isn't right. When the loading ramp of the ferry opens, the cyclists are the first to disembark. That's already weird; we usually experience it differently. We have not yet seen that it is pouring heavily behind that tailgate. After leaving the ship we stop directly under a half canopy to get us in rain gear. In those few meters we are already practically soaked and after the stop we have lost the lead on the motorized traffic. We cycle in the pouring rain between the motorbikes, cars, trucks and (of course) a lot of campers. Where are we? We are in Fredrikshavn, a harbor town in the north of Denmark. Fredrikshavn is the proud owner of Denmark's most beautiful beach: Palmestranden. The weather on arrival doesn't fit palmtrees at all.

Sverige (Sweden) immediately treats us to a beautiful road to the hamlet of Skillingfors. One statement is immediately disproved. Someone told us that in the Swedes the slopes are never more than 4% so that in winter a car can get everywhere. It might apply to highways, but we don't cycle on them. From here it will be mainly gravel, because tomorrow we will pick up the European Divide trail!

The rest of the route towards Sweden is short as a crow flies but the geology of Norway does not allow for that route. Every eastward move requires riding north and south as well. So we cycle quite a bit through the country.

What do we really know about Norway? Not much more than what we read in the detectives. We therefore expect to have to solve many complicated murder cases with broad investigations of many suspects. Even before we set foot ashore that picture is correct. We make the crossing to Norway in the entertaining company of Tejo from Sassenheim, who has been working in the criminal investigation department for a very long time. Tejo is a good mix of swagger from South Holland and sobriety from the Achterhoek (where his roots are). However, he is not on his way to Norway to assist with his years of experience in an intriguing international case, but he is on a cycling vacation. He limits his route through Norway to 500 meters and immediately switches to a boat to sail to Denmark. 

Friday afternoon, July 15 at 14:03 is the start of a new adventure: we are going to Scandinavia! Already in the winter, not long after our cycling trip on the Canary Islands, we booked a ferry from the north of The Netherlands to the south of Norway. We have set our sights on (a part of) the European Divide Trail, a long distance MTB route from Lapland to Portugal. It is the European counterpart of the Great Divide Mountain Bike Route through the USA and Canada, which we cycled in 2017. Since we booked we have often thought: why not cycle to the sunny south? Hopefully, at the end of this 2,500+ km adventure, we will have a good answer.

Het klopt gewoon niet. Op het moment dat de laadklep van de veerboot opengaat mogen de fietsers als eerst van boord. Dat is al raar; we maken het meestal anders mee. We hebben dan nog niet gezien dat het achter die laadklep keihard plenst. Na het verlaten van het schip stoppen we direct onder een halve overkapping om de regenkleding te pakken en in die paar meter zijn we al praktisch doorweekt en na de stop zijn we de voorsprong op het gemotoriseerde verkeer kwijt en fietsen we in de stromende regen tussen de motoren, auto's, vrachtwagens en (natuurlijk) vooral veel campers. Waar zijn we? We zijn in Fredrikshavn, een havenstadje in het noorden van Denemarken. Fredrikshavn is de trotse eigenaar van Denemarkens mooiste strand: Palmestranden. Daar is het bij aankomst echt geen weer voor.

Sverige (Zweden) trakteert ons meteen op een prachtige weg naar het gehucht Skillingfors. Één stelling kan direct de prullenbak in. Iemand had gezegd dat in de Zweden de hellingen nooit meer dan 4% zijn zodat in de winter een auto overal kan komen. Misschien geldt het voor autosnelwegen maar daar gaan we niet op fietsen. Vanaf hier zal het vooral gravel zijn, want morgen pikken we de European Divide trail op. Zin in!

De rest van de route richting Zweden is hemelsbreed kort maar door de geologie van Noorwegen is die route niet mogelijk. Bij iedere oostwaartse zet moet ook naar noord en zuid worden gereden. Zo fietsen we nog een flink stuk door het land.

Wat weten wij eigenlijk van Noorwegen? Niet veel meer dan wat we lezen in de detectives. We verwachten daarom dat we veel ingewikkelde moordzaken op moeten lossen met breed onderzoek naar vele verdachten. Al voordat we voet aan wal zetten klopt dat beeld. We maken de overtocht naar Noorwegen in het onderhoudende gezelschap van Tejo uit Sassenheim , die al zeer geruime tijd bij de recherche werkt. In de persoon Tejo herbergt een mooie kruising tussen Zuid-Hollandse branie en Achterhoekse (waar zijn roots liggen) nuchterheid. Hij is echter niet op weg naar Noorwegen om met zijn jarenlange ervaring te assisteren in een intrigerende internationale zaak, maar hij is op fietsvakantie. Hij beperkt zijn route door Noorwegen tot 500 meter en stapt direct over naar een boot naar Denemarken. 

Vrijdagmiddag 15 juli om 14:03 is het startsein voor een nieuw avontuur: we gaan naar Scandinavië! Al in de winter, niet lang na onze fietstocht over de Canarische eilanden, hebben we een ferry geboekt van de Eemshaven naar Noorwegen. We hebben onze zinnen gezet op (een stuk van) de European Divide Trail, een lange afstand MTB-route van Lapland naar Portugal. Het is de Europese tegenhanger van de Great Divide Mountainbike Route door de USA en Canada, die we in 2017 hebben gefietst. Sinds deze winterse post-Canarische opwelling hebben we vaak gedacht: waarom fietsen we niet naar het zonnige zuiden? Hopelijk hebben we na afloop van dit avontuur van ruim 2.500 km een goed antwoord.

In this final part of our blogs on cycling the canaries, we have returned to Gran Canaria. From first the west and then the south we move into the interior and high mountains and are surprised how incredibly beautiful this island is. 

In this second part of our blog about cycling vacations in the Canary Islands, we are back on Gran Canaria for a while. We traverse the northern part of the island and celebrate New Year's Eve on one ear. On New Year's Day we take the ferry to Tenerife and cycle around the whole island with of course a climb to His Majesty El Teide.

After six months of being cooped up in our home office, we long for a month of cycling. We have to go again or we'll get too sour (and too fat). We decide between Thailand, Sri Lanka and the Canary Islands. When we have already booked the Canary Islands as a relatively safe destination within the EU, we do not yet know that the new corona variant omikron will lock the world up again and that Thailand will close its borders again. On the day that the Netherlands goes into lockdown again, we leave. It feels weird but we are not breaking any rules and we are not the only ones although it is quite quiet at the airport.

We try to suppress our dreams about a new world trip for the time being: save for a while and hope for the world to open up again. So now we limit ourselves to stay in Europe and to spend one month. Corona still causes a lot of uncertainty when planning a summer holiday in 2021. At the beginning of July, the number of infections is rising rapidly and the Netherlands is turning dark red on the international corona map. What really don't want to go into quarantine somewhere. A wide round from home around Paris is our final plan, a tour of approximately 2,300 kilometers.

Hoe snel kan het gaan? Zo zit je nog in een klein stadje in Argentinië in afwachting van het vervolg van je wereldreis, zo kijk je vanuit je tijdelijke appartementje uit op Stratumseind in Eindhoven. En sta je op het punt om te starten met nieuwe banen.

We schrijven Juni 2018. Harry en Roelie Morskate laten huis en haard achter en stappen op de fiets voor een avontuur waarin ze in drie jaar tijd de wereld rond zouden fietsen. Helaas werden ze in de wielen gereden door Corona. Ze zijn weer terug in Nederland, hopelijk tijdelijk. In ruim 22 maanden doorkruisten ze samen 30 landen, fietsten 31.000 kilometer en overwonnen 215.000 hoogtemeters. De Uitstraling zocht het fietsduo op, op hun tijdelijke adres in hartje Eindhoven. Samen komen ze op de deurbel af en loodsen ons mee naar het appartement op de derde verdieping waar we plaatsnemen op het balkon.

In juni 2018 verkochten Harry en Roelie alles wat ze hadden. Het luxe appartement in Oirschot met alle bezittingen zetten ze om in klinkklare munt en geeft hen een spaarpot voor een wereldreis van ruim drie jaar. Als vogels zo vrij en onbezorgd fietsten ze van Nederland naar Tiblisi, van Kathmandu naar Bali, door Australië, Nieuw-Zeeland en Patagonië en nu zitten ze muurvast in Chos Malal, een Argentijns stadje tegen de Andes aan de noordkant van Patagonië. De vrije vogels zijn gekooid.

Our last blog we ended with "We will wait, keep all options open and continue to enjoy some well deserved rest, good company and delicious food". On Sunday May 10, the last day of the harsh Argentine quarantine is announced that once again (already for the fifth time) the quarantine is extended with two weeks and again without loosening of the far-reaching restrictions. The only relaxation was at the end of April that a stroll was allowed however no further than 500 m from once home. Cycling and jogging are still prohibited. The Argentine government primarily chooses to save human lives. It's doing well because there are few corona deaths in this country.

OIRSCHOT/CHOS MALAL - On their world trip by bicycle, Harry and Roelie Morskate from Oirschot are stranded in Argentina. They are stuck there in a small town for the time being.

OIRSCHOT/CHOS MALAL - Op hun wereldreis per fiets zijn Harry en Roelie Morskate uit Oirschot gestrand in Argentinië. Daar zitten ze voorlopig vast in een klein stadje.

Om eerlijk te zijn hebben we niet zo heel veel zin in de komende ritten. De indrukkende bergen, bossen en meren van Patagonië liggen achter ons en de route verder naar het noorden voorspelt weinig moois, veel droogte, lange afstanden, veel stof en veel zweten. We zijn de afgelopen maanden flink verwend geraakt met landschappelijk schoon, talloze campings en gezellige dorpjes. Maar misschien valt de route naar de stad Mendoza nog wel mee. We volgen in principe de landlange route 40 en wijken waar mogelijk uit naar alternatieve wegen dichter bij de Andes.

Our plan had long been to leave the Carretera Austral at Villa Santa Lucia and visit Argentina for the third time. The area around El Bolsón and Bariloche must be very beautiful, with dozens of lakes. The last idea, however, is not to return to Chile, but to continue to follow the Andes on the Argentinian side: first towards Mendoza and then on to Salta on the way to Bolivia. The Chilean alternative to cycle north, both along the coast and more inland to Santiago, is described by many cyclists as "boring". We'll see how long this new plan lasts, but for now it seems best.

Ons plan was al langer om bij Villa Santa Lucia van de Carretera Austral af te slaan en voor de derde keer Argentinië te bezoeken. Het gebied rond El Bolsón en Bariloche moet namelijk erg mooi zijn, met vele tientallen meren. Het laatste idee is echter om dan ook niet meer naar Chili terug te keren, maar zo’n beetje de Andes te blijven volgen aan de Argentijnse kant: eerst richting Mendoza en dan verder naar Salta op weg naar Bolivia. Het Chileense alternatief om richting noorden te fietsen, zowel langs de kust als meer landinwaarts richting Santiago, wordt door veel fietsers die we tegenkomen als ‘saai’ omschreven. We zien wel hoelang dit nieuwe plan standhoudt, maar voor nu lijkt het ons het beste.

In deze blog beschrijven we onze tocht noordwaarts vanaf de zuidelijkste stad van Chili, Punta Arenas, naar het zuidelijkste plaatsje aan de beroemde Carretera Austral, Villa O’Higgens. Tussen de Chileense stad en het Chileense gehucht, fietsen we weer even door Argentinië.

In this blog we describe our journey northwards from the most southern city of Chile, Punta Arenas, to the most southern place on the famous Carretera Austral, Villa O’Higgens. Between the Chilean city and the Chilean hamlet, we cycle through Argentina again.

We start at the beginning and that is the longest day of our lives: a 40-hour day. In the evening at 8 pm (New Zealand time) we board the plane to land in Buenos Aires after 11 hours on the same day at 4 pm (Argentine time). We had thought to spend the 11 hours of flying asleep, but that didn't work at all and that is largely due to Game of Thrones: the entire last season can be viewed on board. At Ezeiza airport it is extremely busy with (foreign) holidaymakers, which puts us in a extreme queue for passport control. If - like in a theme park - there were signs with the expected waiting time, we would enter at the sign 'from here about 2.5 hours', but we still get lucky, because behind us in the queue is a couple from Eindhoven (around the corner where we uses to live) and we chat for 2.5 hours about our travel adventures. After 3 months in Australia and 2 months in New Zealand (just like us), Bram and Nicolina will now be traveling in South America for another six months. Just like us, they stay in Buenos Aires for a few days and then travel on to Ushuaia in the far south of the country.

We beginnen bij het begin en dat is de langste dag van ons leven: een 40-uur durende dag. ’s Avonds om 8 uur (Nieuw-Zeelandse tijd) stappen we op het vliegtuig om na 11 uur vliegen op nog steeds dezelfde dag ’s middags om 4 uur (Argentijnse tijd) in Buenos Aires te landen. We hadden gedacht die 11 uur vliegen lekker slapend door te brengen maar dat lukt helemaal niet en dat is grotendeels te wijten aan Game of Thrones waarvan het gehele laatste seizoen aan boord is te bekijken. Op het vliegveld Ezeiza is het boj aankomst gigantisch druk met (buitenlandse) vakantiegangers waardoor we in een flinke rij komen te staan voor de paspoortcontrole. Als er - net als bij de Efteling - bordjes zouden staan met de verwachtte wachttijd, dan sluiten we aan bij het bordje ‘vanaf hier nog ongeveer 2,5 uur’, maar we hebben desondanks vette mazzel, want achter ons in de rij sluit een stel uit Eindhoven aan en we kletsen 2,5 uur lang over onze reisavonturen. Bram en Nicolina gaan na 3 maanden Australië en 2 maanden Nieuw-Zeeland (net als wij) nu nog een half jaar in Zuid-Amerika reizen. Net als wij, blijven ze een paar dagen in Buenos Aires en reizen dan door naar Ushuaia in het uiterste zuiden van het land.

Many people dream of a trip around the world, but it never happens. Harry (55) and Roelie (44) Morskate did continue. They sold everything and left. By bike.

Van een wereldreis dromen veel mensen, maar komt het er nooit van. Harry (55) en Roelie (44) Morskate pakten wel door. Ze verkochten alles en vertrokken. Per fiets.

Voor Harry en Roelie Morskate is Nieuw-Zeeland het 28e land van hun wereldreis. Ze zijn meteen verkocht: 'De schaapjes, paarden, koeien en kippen op de groene heuvels, de turquoise zee in de Kawakawa Bay en de Firth of Thames en het regenwoud met heldere beekjes daartussenin. De Hobbits of Teletubbies zien we niet, maar die kunnen niet ver weg zijn in dit sprookjesland en ja, als je gelooft dat God de wereld geschapen heeft, dan moet Hij met dit land zijn beste bedoelingen hebben gehad.' In januari fietsen Harry en Roelie verder in Patagonië. 

For Harry and Roelie Morskate, New Zealand is the 28th country of their world trip. They were immediately sold: 'The sheep, horses, cows and chickens on the green hills, the turquoise sea in the Kawakawa Bay and the Firth of Thames and the rainforest with clear streams in between. We don't see the Hobbits or Teletubbies, but they can't be far away in this fairytale land and yes, if you believe that God created the world, then He must have had his best intentions with this land. " In January Harry and Roelie continue cycling in Patagonia.

A left over is normally related to food: a left over from a meal. It ends up in a tupperware container or ziplock bag in the freezer or fridge until reheated and consumed. In a restaurant you left overs end up in a doggy bag to bring back home and eat later. We introduce a new variant here: a blog filled with the New Zealand left overs. We have a list of things we like to do or see and there are not many days left.

Kliekje: een kliekje is een restje eten dat van een maaltijd is overgebleven. Soms wordt zelfs in bepaalde huishoudens een kliekjesdag gehouden waarbij restjes van verschillende maaltijden worden bewaard om ze later na opwarming alsnog te nuttigen (Wikipedia). Niet zelden worden kliekjes als lekkerder ervaren als de oorspronkelijke maaltijd (eigen toevoeging).